Tung tids tale av Halldis Moren Vesaas måtte jeg lese i dag som en refleksjon rundt utdelingen av Nobels Fredspris 2017.
Etter 2. verdenskrig og foran faren for atomkrig trenger vi å søke sammen i et nei til bruk av atomvåpen og i et ja til å være et bål som varmer og lyser. Jeg merker meg de positivt ladede ordene i diktet: vi, gi, ta på deg, vær et bål, strål varme, hender finner hender, skulder støtter skulder, barm slår varmt mot barm, du er varm.
Tung tids tale
Det heiter ikkje: eg ? no lenger.
Heretter heiter det: vi.
Eig du lykka så er ho ikkje lenger
berre di.
Alt det som bror din kan ta imot
av lykka di, må du gi.
Alt du kan løfte av børa til bror din,
må du ta på deg.
Det er mange ikring deg som frys,
ver du eit bål, strål varme ifrå deg!
Hender finn hender, herd stør herd,
barm slår varmt i mot barm.
Det hjelper da litt, nokre få forfrosne
at du er varm.
Fra 1945
Ser vi mulighetene her for lys og varme? Ser vi sammenhenger mellom diktet og veden? Hva betyr det at du er et bål?
Lyngdal 10.12.2017.
Trygve Omland.
